Heiligen Simon en Judas Ootmarsum

De Heilige Simon en Judaskerk in Ootmarsum is het enige voorbeeld in Nederland van Westfaalse romanogotiek. Qua typologie is het een opmerkelijk kerkgebouw omdat het kenmerken van een hallenkerk en een pseudobasiliek combineert. Typisch voor de pseudobasiliek zijn de muren van de zijbeuken die lager zijn dan die van de middenbeuk en de lessenaarsdaken boven de zijbeuken. De gewelfribben van hoofd- en zijbeuken ontspringen echter op dezelfde hoogte; dit is typisch voor een hallenkerk. Deze kerk is in verschillende periodes gebouwd. Het grootste deel, het schip en het westelijk transept, stamt uit de dertiende eeuw. De bouwstijl van deze delen sluit aan bij die van enkele kerken in Westfalen. De plattegrond van het schip is opgebouwd volgens het gebonden stelsel. De middenbeuk telt twee traveeën, de zijbeuken vier. Dit deel stamt uit circa 1230, behalve de gewelven die tegelijk met het westelijke transept zijn aangebracht. Dit wordt rond 1250 gedateerd. Ook de koortravee dateerde in zijn oorspronkelijke vorm uit deze periode getuige het boogfries dat boven de gotische gewelven bewaard is gebleven. (Bron: Wikipedia)