Onze Lieve Vrouw ter Nood Bedevaartkapel Heiloo

Op een heuvel bij een, als geneeskrachtig beschouwde, waterput (de Runxputte) was hier in 1409 een kapel gebouwd, gewijd aan Maria, die in korte tijd uitgroeide tot een veelbezocht bedevaartsoord. De heuvel werd later Kruipberg genoemd, omdat processies rond de kapel meestal kruipend werden gehouden. Tijdens het Beleg van Alkmaar in 1573 werd de kapel vernield. Vanaf 1886 groeide, na aansporingen door missiepaters, in de parochie Heiloo de wens om de bedevaart nieuw leven in te blazen. In 1902 kocht pastoor Geenen het terrein waarop zich de kapel en de put hadden bevonden. In maart 1905 werden de vermoedelijke restanten van kapel en put ontdekt. Nog in juli van dat jaar werd vanuit Amsterdam een eerste bedevaart gehouden. In 1906 werd een eerste processie gehouden en werd bij de put een houten kruis met een afbeelding van Maria geplaatst. De herbouwde put werd voorzien van een pomp. Het bedevaartterrein werd in 1907 en 1910 uitgebreid met aangrenzende percelen. In 1909 maakte de kunstenaar Hans Mengelberg een Mariabeeldje dat als cultusobject zou dienen. Datzelfde jaar werd op de plaats waar de middeleeuwse kapel had gestaan een nieuwe, voorlopige kapel gebouwd. Ten behoeve van grotere bedevaarten werd een grote kerktent neergezet. Nadat de tent in 1912 enkele malen was omgewaaid werd in 1913 de bedevaartskerk Onze Lieve Vrouw ter Nood gebouwd, ontworpen door architect Jan Stuyt. Deze kerk was bedoeld als tijdelijke noodkerk en zou vervangen moeten worden door een basiliek. Stuyt ontwierp in 1929 ook de Genadekapel, die in 1930 werd gebouwd op de plaats van de voorlopige kapel. De voorhof voor de kapel, waar zich de put bevindt, werd omsloten door een galerij. Op het terrein bevinden zich verder een kruisweg uit 1911, een vijver met rustaltaar en een calvarieberg. (Bron: Wikipedia)