In de tweede helft van de 13e eeuw werd de houten kapel vervangen door een stenen zaalkerk. Na 1300 bouwden de Amsterdammers een ruime hallenkerk: een driebeukig gebouw met smalle, maar even hoge zijbeuken en een klein, rechthoekig koor, waarschijnlijk in romaanse stijl. In 1330-1350 worden de smalle zijbeuken vervangen door brede zijbeuken (zelfs iets breder dan het middenschip) en begint de kerk te lijken op de nu nog steeds bestaande (anno 2015). De Oude Kerk is een voorbeeld van Hollandse baksteengotiek. De constructie is licht, omdat de heipaaltjes waarop de kerk staat, niet genoeg draagvermogen hebben: de toegepaste heitechniek is nog primitief.
In 1724 gaven de kerkmeesters Christian Vater uit Hamburg opdracht tot de bouw van een nieuw orgel, thans het hoofdorgel van de kerk. Müller breidde het orgel vervolgens fors uit, niet alleen in reactie op het in 1738 gereedgekomen orgel van Christian Müller in Haarlem, maar vooral om meer volume te kunnen maken vanwege de massale samenzang tijdens kerkdiensten. Dit orgel werd vele jaren bespeeld door de van origine Duitse musicus Conrad Friedrich Hurlebusch, tijdgenoot, collega en zakenrelatie van Johann Sebastian Bach, die in zijn woonplaats Leipzig als verkoper figureerde van Hurlebusch’ gedrukte klaviercomposities. In 1869 volgde tenslotte een ingrijpende verbouwing van het Vater-Müllerorgel door C.G.F. Witte, waarbij de klankinrichting van het barokinstrument deels in romantische zin werd omgebouwd, al kan er ook nog steeds barokmuziek op worden uitgevoerd. (Bron: Wikipedia)
Adres Oude Kerk: Oude Kerkplein, AMSTERDAM, http://oudekerk.nl/nl/
