Clemens Hardeman (1893-1961)

Clement Anthonius “Clemens” Hardeman (geboren in Kralingen op 28 november 1893 en overleden in Oldenzaal op 23 oktober 1961) was een Nederlandse architect die vooral bekend is vanwege zijn kerkgebouwen voor de Rooms-katholieke Kerk. Hij woonde en werkte in Oldenzaal.

Clemens Hardeman werd geboren in een katholiek gezin in Kralingen als zoon van Adrianus Petrus Karel Hardeman en Elisabeth Anna Maria van der Voorden. Zijn vader was timmerman en net als zijn zoon ook architect. Clemens was de jongste van het gezin van zes kinderen. Hij had vier zussen en een broer.

Hij trouwde op 26-jarige leeftijd te Amersfoort met Catharina Maria de Ruijter (1894-1989). Met haar kreeg hij vijf zonen en twee dochters. Hun tweede zoon Clemens Johannes Wilhelmus Hardeman (1923-1974) werd ook architect.

In het begin van de 20e eeuw was er veel behoefte aan katholieke kerkgebouwen. Als rooms-katholieke architect heeft Clemens Hardeman zijn bijdrage geleverd aan de bouw van vele daarvan, vrijwel allemaal ten noorden van de grote rivieren. Zo bouwde hij de Sint-Jozefkerk te Delfzijl (1924), de Sint-Leonarduskerk te Oosterhout (Overbetuwe) (1932), het Klooster van de Zusters van het Heilig Hart te Dalfsen (1931) en de Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt Ontvangenkerk te Erica (1933). Een aantal van zijn ontwerpen wordt beschermd als rijksmonument, zoals de kerk van Oosterhout en de Sint-Caeciliakerk met pastorie in Rietmolen (1932).

Voor zijn ontwerpen gebruikte hij verschillende stijlen. Zo heeft hij kerken ontworpen in de stijl van de neogotiek, de Amsterdamse School, het traditionalisme en de expressionistische architectuur.

Hij ontwierp ook andere gebouwen, zoals een school in Vaassen (1920) en een bejaardentehuis met kapel in Luttenberg (1955). (Bron: Wikipedia)