De kerk dateert mogelijk uit de eerste helft van de 13e eeuw. Door zijn hoge ligging bleef de kerk behouden bij de Sint-Luciavloed in 1287, toen de Zuiderdijk doorbrak. In de noordmuur zijn sinds de restauratie in 2011 restanten uit deze periode te zien, zoals restanten van gewelven, twee romaanse vensters, de vrouweningang onder de orgelgalerij en een piscina. De gewelven werden later afgebroken omdat de muren ze niet bleken te kunnen dragen en naar buiten werden gedrukt. Met behulp van trekbalken worden de muren sindsdien bijeengehouden. Boven op de trekbalken werd een zoldering gemaakt. In de 17e eeuw werden 3 gotische ramen in de zuidmuur gemetseld om zo meer licht in de kerk te krijgen. Dit hangt samen met de reformatie; voortaan moesten kerkgangers ook de Bijbel en psalmen kunnen meelezen. In de 19e eeuw werden om nog meer licht te verkrijgen in de oostmuur nog twee vensters in dezelfde gotische stijl geplaatst, waarbij gebruikgemaakt werd van sloopmateriaal, zoals dakpannen. In 1849 werd de kerk grondig verbouwd en kreeg de kerk haar huidige vensters. De kerk heeft een zeer sober 19e-eeuws interieur dat in niets de vroegere rijkdom van de boeren meer toont. (Bron: Wikipedia)
Wilt u reageren? Of heeft u een suggestie of een vraag? Klik hier.
