In 1069 was Westouter al een zelfstandige parochie. De kerk was aanvankelijk een romaanse kruiskerk dat in de loop der eeuwen gotisch was verbouwd tot een driebeukige hallenkerk. In 1794 werd de kerk geteisterd door een brand. In de periode 1805-1807 vatte men de herstellingswerken aan waarbij men de kerk ook vergrootte. Hoewel het dorp tijdens WO I onbezet gebied was, werd het fel beschoten en was de kerk zwaar beschadigd. Enkel de achthoekige romaanse toren bleef enigzins bewaard. De huidige neogotische kerk kwam tot stand in 1922-23 (architect J. Coomans) op de oude grondvesten. Het werd herbouwd als een driebeukige hallenkerk in typische gele polderbaksteen. Het bas-reliëf in het kerkportaal wijst op de terugkeer van de soldaten en de krijgsgevangenen van Westouter. Belangrijke interieurelementen: biechtstoel (17-18de eeuw) en orgel (Jules Anneessens; 1920-29). (Bron: www.openkerken.be)
