Aan het begin van de twintigste eeuw had Weebosch slechts zo’n driehonderd inwoners, doorgaans veel te weinig om een eigen parochiekerk te kunnen onderhouden. Toch drongen de parochianen bij de bisschop aan om toestemming voor de bouw van een eigen kerk. Zij zouden maar liefst 25 keer naar ’s-Hertogenbosch zijn gereisd om hiervoor bij de bisschop te pleiten! Uiteindelijk gaf de bisschop toe, maar hij bepaalde wel dat de Weebosschenaren zelf een pastoor moesten zoeken. Dat is heel ongebruikelijk, want de bisschop bepaalt wie er pastoor wordt. Blijkbaar durfde de bisschop het zelf niet aan om iemand te zoeken die bereid was een kerk te stichten in dit arme, geïsoleerde oord. Niettemin lukte het om een pastoor te vinden, A.A.J. Karthon, én om geld bijeen te krijgen voor de bouw van de kerk. Niemand minder dan Jan Stuyt werd de architect. Deze was juist in die jaren druk doende met vernieuwing van de kerkenbouw. De neogotiek was op dat moment nog erg populair, maar Stuyt ging zijn inspiratie halen in de romaanse bouwstijl. Vandaar dat Weebosch een rijksmonument heeft: een van de eerste voorbeelden van neo-romaanse bouw in ons land. (Bron: www.bhic.nl)
Wilt u reageren? Of heeft u een suggestie of een vraag? Klik hier.
