In de 19e eeuw stond er een rooms-katholieke kerk aan de Lange Noordstraat, gewijd aan Sint Pieter. Deze kerk was een waterstaatskerk, en werd volledig verwoest tijdens het bombardement op Middelburg tijdens de Tweede Wereldoorlog. In eerste instantie werden er plannen gemaakt om een nieuwe kerk op dezelfde plek neer te zetten, maar door herindeling van de binnenstad, die voornamelijk werd veroorzaakt door Delftse School idealen en de oorlogssituatie, kon dit idee niet uitgevoerd worden. Zodoende werd in maart 1941 architect C.M. van Moorsel te Voorburg benaderd en gevraagd om een ontwerp voor een nieuwe kerk te maken. Na de bevrijding van Middelburg, in 1944, konden voorbereidingen voor de bouw aangevangen worden op een locatie achter de voormalige kerk. C.M. van Moorsel, architect uit de Bossche School, ontwierp een neoromaanse basiliek met een karakteriserende klokkengevel, waarin drie klokken hangen. Door geldgebrek werd het ontwerp zo sober mogelijk gehouden, waardoor de reeds aanwezig zijnde soberheid in de romaanse architectuur een extra nadruk heeft. Op 12 april 1950 werd de eerste steen van het gebouw gelegd. Binnen een jaar was het gebouw gereed en kon het op 25 maart 1951 in gebruik genomen worden.[1] De gevelbeelden van Petrus en Paulus werden gemaakt door Henri van Haaren. (Bron: Wikipedia)
Wilt u reageren? Of heeft u een suggestie of een vraag? Klik hier.
